Dzień po wspomnieniu św. Cecylii - patronki muzyki i śpiewu kościelnego - 23 listopada organiści naszej diecezji zgromadzili się w bazylice katedralnej na uroczystej Eucharystii pod przewodnictwem bp. Adama Śmigielskiego SDB. Mszę św. ubogacał pięknym śpiewem chór katedralny "Lutnia". Po niej grupa ok. 30 organistów uczestniczyła w spotkaniu formacyjnym, którego gościem był ks. Robert Żwirek - wykładowca muzyki kościelnej w WSD Diecezji Sosnowieckiej w Krakowie.
Muzyka sakralna to nie tylko mowa dźwięków, to także ewangeliczne przesłanie osnute na kanwie harmonii. Śpiew i wykonywanie muzyki w kościele to przecież wspólne oddawanie chwały Bogu. "Bóg jest wielki, godzien najpiękniejszej pieśni, melodii, godzien, aby wszyscy ludzie razem, we wspólnocie Go wielbili" - mówił Ksiądz Biskup. A św. Augustyn powiedział, że ten kto śpiewa, podwójnie się modli. Niestety, w naszej diecezji śpiew jest mało rozpowszechniony, nieraz nawet odnosi się wrażenie, że ludzie wstydzą się śpiewać. A przecież każda uroczystość powinna być okraszona śpiewem, każdej powinna towarzyszyć muzyka. Wielka jest rola organisty przy parafii, w kościele, ponieważ to on animuje śpiew, jest za niego odpowiedzialny, choć wcale nie oznacza, że ma śpiewać za wiernych, ale śpiewać wspólnie z nimi i do śpiewu ich zachęcać. Niestety w naszej diecezji nie wszystkie parafie posiadają stałego organistę, wiele spośród nich po prostu nie stać na jego utrzymanie. Zawód organisty staje się coraz rzadszy, jakby podupada. Znikają chóry, których nie ma kto prowadzić. Niemniej jednak śpiew i muzyka w naszych kościołach to niezwykle ważne elementy zarówno w wymowie liturgii, jak i w funkcjonowaniu naszych parafii.
Zostawiła po sobie wielkie dzieło pomocy emigrantom w Stanach Zjednoczonych.
Franciszka urodziła się w Lombardii, w rodzinie Augustyna Cabrini i Stelli Oldini. Kiedy miała 20 lat, w jednym roku utraciła oboje rodziców. Ukończyła studia nauczycielskie i przez 2 lata pracowała w szkole. Poczuła powołanie do życia zakonnego, jednak z powodu słabego zdrowia nie przyjęto jej ani u sercanek, ani u kanonizjanek. Wstąpiła więc do Zakonu Sióstr Opatrzności (opatrznościanki), u których przebywała 6 lat (1874-80). Gdy miała 27 lat, została przełożoną tego zakonu. Jej pragnieniem była praca na misjach, dlatego 14 listopada 1880 r. wraz z siedmioma towarzyszkami założyła Zgromadzenie Misjonarek Najświętszego Serca Jezusowego, którego celem była praca zarówno wśród wierzących, jak i niewierzących. Podczas spotkania z bp. Scalabrinim Franciszka usłyszała o losie włoskich emigrantów za oceanem. Papież Leon XIII zachęcił ją, by tam podjęła pracę ze swoimi siostrami. W Stanach Zjednoczonych siostry pracowały w oratoriach, więzieniach, w katechizacji, szkolnictwie parafialnym, posługiwały chorym. W 1907 r zgromadzenie uzyskało aprobatę Stolicy Apostolskiej. Franciszka Ksawera zmarła cicho w Chicago. Zostawiła po sobie wielkie dzieło pomocy emigrantom. W chwili jej śmierci zgromadzenie miało 66 placówek i liczyło 1,3 tys. sióstr.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.