W ubiegłym roku Fundacja Polska Raoula Follereau postanowiła uczcić pamięć wolontariusza Fundacji, komendanta 58. Szczepu ZHR dh. Kamila Kulczyckiego, który zginął podczas podróży po Hiszpanii. Pierwsze pieniądze zebrano podczas uroczystości pogrzebowych. Kolejne ofiary wpłynęły na konto Fundacji. W sumie zebrano i przekazano za pośrednictwem Misji Franciszkańskiej w Sabou 42 745 zł (10 tys. euro). Prace nad odwiertem i instalacją akcesoriów wraz z ręczną pompą głębinową trwały pół roku. Dziś mieszkańcy miejscowości Bidiga mają już swoje źródło czystej wody pitnej. To zmieniło całkowicie ich codzienne życie. Do tej pory chodzili z bidonami i wiadrami blisko 7 km. Studnia, opatrzona tablicą pamiątkową, usytuowana jest na terenie, który przeznaczony jest w przyszłości na budowę szkoły. Na razie dzieci mają swojego nauczyciela i uczą się w prowizorycznym szałasie. Fundacja Polska Raoula Follereau chce sfinansować zadaszenie szałasu oraz ławki, które do czasu wybudowania szkoły poprawią warunki uczestniczenia w lekcjach.
W specjalnym podziękowaniu, jakie w imieniu mieszkańców miejscowości Bidiga i okolic przekazał Jacques Ouandaogo, czytamy m.in.: „Chcę, by wszyscy, którzy przyczynili się do sfinansowania projektu, wiedzieli, jak wielkim wydarzeniem była budowa studni, dzięki której życie stanie się łatwiejsze, nie mówiąc już o poprawie warunków zdrowotnych dla dzieci. Jak Bóg da, przy studni powstanie szkoła”.
Studnia im. Kamila Kulczyckiego jest jedną z czterech, które Fundacja Follereau sfinansowała w tym roku. Oprócz studni, w centrum duszpasterskim w Czadzie oraz w ośrodku dla byłych trędowatych w Mauretanii budowana jest studnia w ośrodku duszpasterskim prowadzonym przez polskich franciszkanów w Rogho w Burkina Faso. Będzie to studnia nosząca imię zmarłego w tym roku pasjonisty, proboszcza parafii na warszawskiej Białołęce o. Mariusza Ratajczyka.
Bp Adam Bałabuch i ks. kan. Paweł Szajner, proboszcz parafii Matki Bożej Królowej Polski w Mrowinach
W niedzielę 26 października parafia Matki Bożej Królowej Polski przeżywała wizytację kanoniczną biskupa Adama Bałabucha.
Spotkanie to, pełne modlitwy i wdzięczności, przypadło w dziesiątą rocznicę poświęcenia kościoła parafialnego. Proboszcz ks. kan. Paweł Szajner, który od początku tworzy tę wspólnotę, przedstawił sprawozdanie duszpastersko-gospodarcze, ukazując żywy obraz parafii złożonej z Mrowin, Łażan, Krukowa i Zastruża.
Dane dotyczące żywotu świętego czerpiemy z „Martyrologium Rzymskiego”, do którego wpisał świętego Leonarda, kardynał Cezary Baroniusz. Dodatkowo wzmianki o świętym odnajdujemy w „Historii”, spisanej przez Ademara z Chabannes, na początku XI wieku. Jednakże Leonard najżarliwiej czczony był przez lud. To właśnie dzięki wdzięczności prostych ludzi doczekał się niezwykle bogatego kultu. W Polsce w drugiej połowie XVIII wieku zarejestrowano kilkadziesiąt parafii pod jego wezwaniem. Do najstarszej świątyń jego imienia, należy krypta św. Leonarda katedry wawelskiej z X wieku.
Przyjmuje się, że Święty urodził się w Galii, podczas rządów cesarza Anastazego w 466 roku. Pochodził ze szlacheckiej rodziny frankońskiej, która miała duże wpływy na dworze cesarskim, żyła także w przyjaźni z królem Franków Chlodwigiem. Został oddany pod opiekę biskupowi Reims, św. Remigiuszowi. Według legendy, Leonard służył jako rycerz na dworze Chlodwiga. Król przed ważną bitwą miał złożyć przysięgę, że jeśli odniesie zwycięstwo, przyjmie chrzest. Tak też się stało i Leonard wraz ze swoim władcą, odrzucili pogańskie wierzenia. Św. Leonard niezwykle szybko zyskał sobie szacunek na dworze królewskim. Wśród ludu panowało ogólne przekonanie o jego niezwykłej świątobliwości. Król oferował mu wiele przywilejów. Jednak Leonard wycofał się całkowicie z dworskiego życia i wyruszył do klasztoru Micy. Tam złożył śluby zakonne.
Wielu ludzi szuka Boga w tym, co niezwykłe – w cudach, nadzwyczajnych wydarzeniach, chwilach duchowego uniesienia. Tymczasem On często przychodzi do nas w zupełnie zwyczajny sposób: w codzienności, w obowiązkach, w spotkaniach z drugim człowiekiem. W ciszy poranka, w rozmowie z bliskim, w trosce o dziecko czy w uczciwie wykonanej pracy. Odkrycie Boga w prostych chwilach to jedna z najpiękniejszych form wiary – dojrzałej, pokornej i zakorzenionej w rzeczywistości.
Każdy dzień składa się z drobnych gestów, które – jeśli wypełnimy je miłością – nabierają wymiaru duchowego. Święta Teresa z Lisieux mówiła, że „nie chodzi o to, by czynić rzeczy wielkie, ale by czynić małe rzeczy z wielką miłością”. To właśnie jest droga świętości codziennej – wierność w tym, co pozornie małe: w cierpliwości wobec innych, w uczciwości w pracy, w modlitwie, choćby krótkiej, między obowiązkami.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
