Trwa walka ze zdejmowaniem krzyży w... Niemczech. Jest wyrok sądu
Nie powinno się zdejmować krzyży w bawarskich szkołach - oświadczył w piątek Alexander Dobrindt, polityk bawarskiej CSU, minister spraw wewnętrznych RFN. Jego zdaniem to symbol nie tylko religijnej, ale i społecznej tożsamości Bawarii.
Taki komentarz padł ze strony ministra po środowym wyroku sądu administracyjnego w Monachium. Uznaje on, że dyrekcja liceum w Wolznach w Górnej Bawarii bezprawnie odmówiła zdjęcia krzyża przy głównym wejściu do szkoły w Wolznach w Górnej Bawarii. Wnioskowała o to dwójka uczniów, argumentując że chrześcijański symbol narusza ich wolność religijną. Gdy dyrekcja nie zgodziła się z nimi, złożyli pozew.
W wywiadzie dla telewizji Welt Dobrindt postulował pragmatyczne podejście do wyroku. - W takim razie można zawiesić krucyfiks nad innym wejściem - przekonywał.
Akceptując decyzję sądu, Dobrindt stwierdził jednocześnie, że krzyż wyraża „coś więcej niż wiarę chrześcijańską”, a mianowicie „zbiór wartości społeczeństwa”.
- Gdy wszyscy mówią o tolerancji, co uważam za słuszne, muszę podkreślić, że podstawą tolerancji jest wiara chrześcijańska - powiedział chadecki polityk. - Wszystkim tym, którzy mówią, że krzyże należy zdjąć, odpowiadamy że chcemy te krzyże zawieszać - dodał.
Wcześniej na wyrok sądu CSU zareagowała na portalach społecznościowych. Rządząca w Bawarii nieprzerwanie od 1958 roku Unia Chrześcijańsko-Społeczna opublikowała na swoich kontach zdjęcie przedstawiające kapliczkę z krzyżem z Alpami w tle. Opatrzone zostało podpisem: „Dla nas, CSU, to jasne: krzyż jest częścią Bawarii”.
Od 2018 roku rozporządzenie premiera Bawarii Markusa Soederea z CSU stanowi, że we wszystkich podległych rządowi landu urzędach mają przy wejściach wisieć krzyże. Zgodnie z bawarskim prawem krzyż musi być umieszczony w każdej sali lekcyjnej w szkołach podstawowych, gimnazjach i szkołach specjalnych. Nie ma natomiast takich przepisów dotyczących liceów.
Od wielu lat Niemcy w swoim kraju nie chcą uznać Polaków za mniejszość narodową.
Szef FBI nie przeprosił Polski za publiczne nazwanie Polaków „wspólnikami”, pomagającymi Niemcom w czasie wojny na masową skalę mordować Żydów. Wyraził jedynie „ubolewanie”, że wymienił nasz kraj, co podobno miało odciągnąć uwagę od głębi jego całościowej wypowiedzi. Słowo „przepraszam” nie padło, mimo że z oburzenia zatrzęśli się niemal wszyscy notable naszego kraju. Czy nie obudzili się jednak zbyt późno? A może niektórzy czynili to tylko na pokaz, tuż przed nadchodzącymi wyborami? Polska od lat jest lekceważona na arenie międzynarodowej i to nie tylko w obszarze tzw. polityki historycznej. Najbardziej dobitnym tego przykładem jest brak zwrotu przez Rosję wraku polskiego samolotu Tu-154M. W tym kontekście znany polityk rządzącej Platformy Obywatelskiej przyznał w telewizji: „Polska jest bezsilna”. Niewiele lepiej, mimo zachowania oczywistych pozorów, sytuacja przedstawia się z naszymi unijnymi partnerami. Od wielu lat Niemcy w swoim kraju nie chcą uznać Polaków za mniejszość narodową, choć status taki przyznali m.in. mniejszości duńskiej i fryzyjskiej. Polska ze swej strony nie tylko uznała mniejszość niemiecką, ale obdarowała ją dodatkowo licznymi przywilejami. Może ona np. wystawiać własne listy w wyborach do Sejmu, bez konieczności przekroczenia 5-procentowego progu wyborczego, obowiązkowego dla Polaków. Taki stan nierówności w sąsiedzkich relacjach nazywany jest asymetrią. Można by go jednak nazwać bardziej dosadnie. Ale cóż pisać o częstym lekceważeniu ze strony tak dużych krajów, jak USA (gdzie ciągle obowiązują nas wjazdowe wizy), Rosja czy Niemcy, skoro od lat polska dyplomacja nie może poradzić sobie z krnąbrną, wyraźnie antypolską polityką rządów malutkiej Litwy. Dyskryminuje się mieszkających tam Polaków, zakazując m.in. pisania nazwisk w polskim, czyli oryginalnym, brzmieniu. Ostatnio najbardziej bulwersująca jest akcja likwidowania na Litwie kilkudziesięciu polskich szkół. To nie tylko skandal, ale kolejny swoisty „pstryczek w nos” dla Polski. Aż trudno sobie wyobrazić, co działoby się w Europie, gdyby w taki sposób traktowano np. mniejszość niemiecką. No cóż, ale to my przecież wygraliśmy wojnę, której 70. rocznicę zakończenia hucznie świętujemy. To my podobno liczymy się w Europie, gdzie nas doceniają. A tak à propos: czy wyciągnięcie urzędującego polskiego premiera z kraju dla wielokrotnie wyższych miesięcznych poborów jest aby na pewno nobilitacją Polski?
Szkoła bez zadań domowych, czyli pokolenie bez nawyku wysiłku
„Dzieci muszą mieć dzieciństwo” – powtarzali politycy, uzasadniając likwidację prac domowych. Miało być mniej stresu, więcej radości, więcej „dobrostanu”. I rzeczywiście, stres zmalał, ale wraz z nim – także motywacja, samodzielność i odpowiedzialność. Polska szkoła znów stała się poligonem eksperymentu ideologicznego, w którym to nie dziecko ma się rozwijać, lecz system ma dobrze wyglądać w sondażach.
26 października 2025 roku w Trzebnicy, w Sanktuarium Świętej Jadwigi Śląskiej, odbył się wyjątkowy koncert artystyczny w ramach XXVIII Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Kameralnej i Organowej. Wydarzenie to było niezwykłe pod wieloma względami, nie tylko ze względu na artystyczny kunszt, ale również głęboką duchową refleksję, którą niosło.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
