Henryk Bejda, autor publikacji „Piękna jak perła”, tak opisuje ostatnie chwile życia bł. Karoliny: „Rozwścieczony oporem dziewczyny żołnierz pognał za nią, a kiedy wreszcie znalazła się w zasięgu jego rąk, wyciągnął szablę i zadał jej kilka ciosów (…). Ostatnim uderzeniem sołdat ugodził ją w gardło, rozcinając tętnicę szyjną. Cios ten okazał się śmiertelny. Wyczerpana walką i upływem krwi Karolina upadła na trzęsawisku, na skraju lasu i zakończyła życie, zaciskając palce na zerwanej z głowy chustce. Zginęła, heroiczne broniąc swojej wolności i godności, które były dla niej cenniejsze niż życie...”.

Pośredniczka

Autor książki udowadnia, że pomimo upływu lat Karolina Kózkówna może być, i dla wielu jest, wzorem do naśladowania oraz sprawdzoną pośredniczką zanoszącą prośby do Boga. – To jest zwykła dziewczyna, która wzięła na serio chrześcijaństwo – mówi Henryk Bejda. – Ona uwierzyła w przesłanie, żeby być czystą, piękną, wspaniałą i że warto podążać za Chrystusem – podkreśla autor pięknie wydanej, interesującej i bogatej w treści publikacji.

Zauważa, że sposób życia bł. Karoliny jest dzisiaj i aktualny, i nieaktualny: – Podczas beatyfikacji Karoliny Kózkówny w 1987 r. Jan Paweł II powiedział, że ona nas zawstydza sposobem podejścia do idei czystości. Łatwo zauważyć, jak ta cnota jest w tej chwili traktowana. To, co się słyszy, widzi w telewizji, te sprośne żarty i historie opowiadane w czasie największej oglądalności… To jest obrzydliwe. I w tym sensie postawa Karoliny jest nieaktualna, ale z drugiej strony właśnie dlatego aktualna, bo ludzie tęsknią za tym, co prawe, czyste, normalne.

Wzór

Mająca swój udział w powstaniu książki Małgorzata Pabis – publicystka, autorka ksiażek – zauważa, iż dzisiejszej młodzieży, wśród której lansuje się hasło: „Róbta, co chceta”, daje się do zrozumienia, że im wszystko wolno, a to prowadzi do wymieszania pojęć. Zwracając uwagę na postawę Błogosławionej, podkreśla: – Karolina Kózkówna mówi jasno; w imię czystości, w imię wierności Bogu oddam nawet życie. Pokazuje nam, że bez względu na wykształcenie i pochodzenie można być wiernym Bogu i szczęśliwym. Bo ona jest błogosławiona, czyli szczęśliwa. Chociaż straciła życie, jest święta, i dziś możemy ją stawiać za wzór. M. Pabis dodaje, że bł. Karolina jest patronką KSM-u, Ruchu Czystych Serc, a ponadto są czynione starania, aby ustanowić ją, obok św. Stanisława Kostki, patronką polskiej młodzieży.

Do życia Błogosławionej nawiązuje, zrealizowany przez Stowarzyszenie „Rafael”, film pt. „Karolina”, w którym grają m.in. Jerzy Trela, Anna Radwan, Piotr Cyrwus, Dorota Pomykała… Przedstawiciel producenta Andrzej Sobczyk podkreśla, że „Karolina” nie jest filmem biograficznym, ale fabularną historią współczesnej dziewczyny, której losy w pewnym momencie splatają się z historią życia i męczeńskiej śmierci bł. Karoliny. Realizatorzy podkreślają, że przygotowali: „ciepłą i mądrą opowieść o pragnieniach i wyborach młodych ludzi, o problemach i dylematach dorosłych…”.

Przesłanie

Dariusz Regucki, reżyser i autor scenariusza, nie ogranicza wieku odbiorcy: – Akcja filmu rozgrywa się przede wszystkim w grupie osób młodych, ale zostały w nim poruszone również inne problemy, np. małżeństwa w separacji czy dziadka, który nie może pogodzić się ze śmiercią żony i córki. Reżyser mówi, że to nie jest moralitet, tylko film z wyraźną akcją, mocno zarysowanymi postaciami, że porusza problemy, w których może się odnaleźć także osoba niewierząca.

D. Regucki przekonuje, że współczesny hedonizm nie jest normą i prawem obowiązującym: – Oczywiście świat, w którym wszystko jest dozwolone, istnieje – zauważa, wskazując na styl życia lansowany przez mainstreamowe media. Zaznacza jednak, iż spotyka wielu młodych ludzi, którzy na takie życie się nie zgadzają.

Podkreśla, że film zadaje podstawowe pytanie: Czy jest Bóg i niebo? – Bo jeśli Boga nie ma, to historia Karoliny oraz życie każdego z nas są absurdem. Po co się trudzić i cierpieć bez nadziei? – pyta. Równocześnie zauważa: – Ale jeśli On jest, to los Karoliny, jej tragiczna śmierć i heroiczna postawa nabierają sensu i niosą przesłanie, że warto o życie w czystości walczyć i na tym fundamencie kreować swój los. Życie musi mieć swój smak, a my musimy pamiętać, że Bóg rozmawia z człowiekiem przez fakty, także przez cierpienie, krzyż – wyjaśnia Dariusz Regucki i puentuje: – Film to tylko narzędzie w rękach Boga, który staje w poprzek naszej drogi i mówi: „Zatrzymaj się, mam ci coś ważnego do powiedzenia. Nie bój się. Stworzyłem Cię z miłości i do nadziei”.