Dzięki owocnej współpracy gminy Potok Wielki i parafii w Potoku-Stanach udało się zrealizować przedsięwzięcie mające na celu uczczenie 1050. rocznicy Chrztu Polski. Pod hasłem „1050 lat historii z Bogiem” 23 października mieszkańcy gminy i parafii mogli obejrzeć program artystyczny i pomodlić się w intencji ojczyzny. Grażyna Pietrzyk, dyrektor miejscowej szkoły, relacjonując wydarzenie, zaznacza: – Przy dźwiękach fanfar do świątyni wkroczyły poczty sztandarowe szkół oraz jednostki OSP z terenu gminy. Szli harcerze, strażacy, a za nimi pierwszy władca Polski Mieszko wraz z księżniczką Dobrawą. Towarzyszyli im woje, rycerze, dwórki oraz dostojnicy świeccy i duchowni. Aktorzy w strojach z epoki przedstawili obrzęd chrztu Mieszka. W drugiej części inscenizacji oczom widzów ukazały się postaci polskich świętych i błogosławionych: Jadwigi Królowej, br. Alberta Chmielowskiego, s. Faustyny Kowalskiej, o. Maksymiliana Marii Kolbego, ks. Jerzego Popiełuszki, Jana Pawła II, co wywoływało łzy wzruszenia. W trakcie inscenizacji wielokrotnie akcentowano, jak wielki wkład w powstanie i rozwój naszej ojczyzny miało przyjęcie chrztu. Przedstawienie zakończyło się wykonanym przez aktorów hymnem „Gdzie chrzest, tam nadzieja” – wylicza pani dyrektor, a jednocześnie autor scenariusza uroczystości. Należy podkreślić, że w role aktorów, obok uczniów, wcieliły się osoby dorosłe: Jerzy Pietrzyk – wójt gminy, Dariusz Wojciechowski – przewodniczący Rady Gminy, i pracownicy szkoły, przedsiębiorca oraz sołtys. Aktywnie w przygotowaniach uczestniczył ks. Józef Rainer – proboszcz parafii Potok-Stany. Ukoronowaniem uroczystości była koncelebrowana Msza św. w intencji ojczyzny, której przewodniczył ks. Krzysztof Kida, dziekan dekanatu Stalowa Wola. Na uroczystość przybyli przedstawiciele władz samorządowych i edukacyjnych. Zgromadzeni dziękowali Panu Bogu za łaskę chrztu oraz prosili o błogosławieństwo na dalsze lata dla naszego kraju. Oprawę liturgiczną zapewnili przedstawiciele szkół i urzędu gminy. Pieśnią „Boże, coś Polskę” zakończyły się gminno-parafialne obchody 1050. rocznicy Chrztu Polski w Potoku-Stanach.
Dziękujemy Bogu za łaskę chrztu św. otrzymaną przez naszych przodków w roku 966. To niezwykle ważna data, to początek Kościoła, narodu i państwa polskiego – podkreślał abp Stanisław Budzik
Obchody 1050. rocznicy Chrztu Polski w diecezji zainaugurował 28 listopada Metropolita Lubelski. W uroczystej Liturgii, połączonej z Nieszporami, uczestniczyli m.in. przedstawiciele rad duszpasterskich. Wierni przynieśli świece jubileuszowe, które we wszystkich świątyniach będą przypominały o ważnej dla Polski i Kościoła rocznicy.
Jaką naukę przekazuje Jan Kościołowi? Czego nas uczy? Wszak Jan jest modelem, przykładem, mistrzem życia dla wszystkich, którzy uwierzyli w Chrystusa.
W owym czasie pojawił się Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: «Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie». Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: «Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, dla Niego prostujcie ścieżki!» Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem były szarańcza i miód leśny. Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy. A gdy widział, że przychodziło do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im: «Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: „Abrahama mamy za ojca”, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera jest przyłożona do korzenia drzew. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień. Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma on wie jadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».
Autorstwa Lothar Wolleh - Praca własna, CC BY-SA 3.0, commons.wikimedia.org
Sześćdziesiąt lat temu, 8 grudnia 1965 roku, zakończył się Sobór Watykański II. Ten dwudziesty pierwszy w historii sobór powszechny obradował w latach 1962-1965. Ogłosił 16 dokumentów, reformujących niemal całość życia Kościoła: cztery konstytucje (trzy dogmatyczne, jedną duszpasterską), dziewięć dekretów i trzy deklaracje.
Jego postanowienia nie wzięły się znikąd. W ciągu poprzedzającego Vaticanum II półwiecza przygotowały je ruchy: biblijny, liturgiczny, ekumeniczny. O ile poprzednie, a szczególnie pierwsze sobory powszechne koncentrowały się wokół dogmatów o Chrystusie i Trójcy Świętej (co było związane z toczonymi wówczas kontrowersjami doktrynalnymi), o tyle Sobór Watykański II był zorientowany na duszpasterski konkret, na wewnętrzną odnowę całego Kościoła. Był pierwszą, zakrojoną na tak szeroką skalę refleksją Kościoła o sobie samym, aby mógł skuteczniej ewangelizować świat.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.