Sugestywny obraz odzianych w białe szaty, zawarty w rozdziale 7. księgi Apokalipsy, wyraża prawdę o drodze wyznawców Chrystusa, która wiedzie od historycznej egzystencji naznaczonej doświadczeniem próby do ostatecznego tryumfu w obecności Boga.

Szaty wybielone we krwi Baranka obrazują konkretną rzeczywistość cierpienia, które nie jest jednak bezsensownym znoszeniem bólu. Jest to cierpienie przeżywane w ścisłej jedności z Barankiem – dlatego też staje się cierpieniem odkupionym, prowadzącym do zwycięstwa. Akcent spoczywa tutaj właśnie na tym fundamentalnym dla wiary utożsamieniu: święci przez swoje wytrwałość i męstwo jednoczą się z cierpieniami Jezusa. W rozdziale 19. w. 13 księgi Apokalipsy Jezus zostaje przedstawiony jako „odziany w szatę we krwi skąpaną”. Obraz ten pogłębia symbolikę wybielonych szat. Tryumfujący wybrani to ci, którzy pomimo przeciwności zachowali nienaruszoną wiarę, odważnie świadcząc o odkupieniu przyniesionym przez Jezusa. Właśnie ta wiara, wypływająca z jedności z Barankiem, stanowi rękojmię zwycięstwa. Świat mnożący prześladowania uczniów Jezusa nie jest w stanie w żaden sposób przemóc mocy odkupienia płynącej od samego Boga.

Starotestamentalny obraz wybielonych szat wyraża oczyszczenie z grzechów i przywrócenie łaski (por. Iz 1, 18; Za 3, 3-5). Czystość ta sięga poza wymiar rytualny czy moralny. Obejmuje ona całego człowieka, uzdalniając go do trwania w żywej relacji z Bogiem. Księga Daniela mówi o „oczyszczeniu, obmyciu i wybieleniu na czas ostateczny” w kontekście wytrwałości w wierze pomimo prześladowań (Dn 11, 35). To prorockie tło staje się niezwykle istotne w głębszym zrozumieniu przesłania księgi Apokalipsy. Szaty wybielone we krwi Baranka są znakiem bezkompromisowej wiary świętych, niecofającej się przed przeciwnościami. Zostają oni oczyszczeni ze swoich grzechów właśnie dzięki wierze w odkupieńczą moc Chrystusowej krwi.

Obraz wybielonych szat nie odnosi się jedynie do wąskiej grupy męczenników, którzy przypieczętowali swoje wyznanie ofiarą z życia. Obejmuje on znacznie szerszą grupę – wszystkich, którzy wyznają niestrudzenie prawdę o zbawieniu przyniesionym i darowanym przez Chrystusa.

Każdy z nas może odnaleźć siebie w obrazach księgi Apokalipsy. Może się odnaleźć ze swoją własną drogą wiary, która sięga od spotkania ze Zbawicielem, przez przyjęcie prawdy o zbawieniu, aż po ostateczne spełnienie obietnicy. Prawda o zbawieniu staje się żywą rzeczywistością, gdy jest przedmiotem wiary – uaktualnia się w życiu wyznawcy i przynosi owoce. Księga Apokalipsy chce nam uświadomić, że drogi Mistrza i ucznia są nierozłączne. To staje się jednocześnie przyczyną naszej nadziei – nadziei, że osiągniemy to, w co teraz wytrwale wierzymy.