W seminarium radomskim kolejny rok formacji duchowej i intelektualnej rozpoczęło trzydziestu pięciu alumnów, w tym sześciu na I roku. Rektor ks. dr Marek Adamczyk powiedział, że liczba ta może nie jest oszałamiająca, ale to są konkretne biografie, konkretni ludzie, jakieś konkretne pragnienia służenia Panu Bogu, powołania, które w sobie odkrywają.

Inauguracja roku

Uroczyste rozpoczęcie tegorocznej formacji odbyło się w kaplicy seminaryjnej, gdzie Eucharystii przewodniczył biskup radomski Marek Solarczyk. – Niech Bóg wspiera każdego z nas. Niech to będzie czas Bożych dzieł i Bożych owoców. Niech ta Eucharystia będzie okazją, byśmy z naszym oddaniem i zawierzeniem stanęli dzisiaj wobec Boga, prosząc Go, aby wspomógł nas w tym pragnieniu i wypełnieniu misji synów wierności – powiedział. Następnie zgromadzeni przeszli do auli św. Jana Pawła II, gdzie odbyła się dalsza część inauguracji. Na temat formacji seminaryjnej mówił ksiądz rektor Marek Adamczyk. W swoim wystąpieniu poruszył temat jej czterech filarów: formacji ludzkiej, duchowej, intelektualnej i pastoralnej. Przywołał przy tym nauczanie papieży: Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka. – Lata seminaryjne muszą być czasem dojrzewania jako ludzi. Bez odpowiedniej formacji ludzkiej cała formacja kapłańska byłaby pozbawiona niezbędnego fundamentu. Studiujcie z zapałem! Wykorzystujcie lata studiów! Nie będziecie tego żałowali. Kochajcie teologię. Studiujcie ją uważnie i z wrażliwością, aby związać teologię z żywą wspólnotą Kościoła – zaapelował ksiądz rektor i przywołał List do seminarzystów Benedykta XVI. Następnie w obecności ks. dr. hab. Mirosława Brzezińskiego, prof. KUL, prodziekana ds. studenckich na Wydziale Teologii KUL, odbyła się immatrykulacja alumnów I roku. W tym roku wykład inauguracyjny pt. „Obowiązki wobec narodu i państwa w nauczaniu bł. Prymasa Stefana Wyszyńskiego” wygłosił ks. dr Andrzej Jędrzejewski, wykładowca katolickiej nauki społecznej i proboszcz radomskiej parafii św. Stefana na osiedlu Idalin. Alumni Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu są jednocześnie studentami Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, Wydziału Teologii.

Trudne początki

Starania o wybudowanie seminarium duchownego w Radomiu podjął ówczesny biskup sandomierski Edward Materski. Powstało ono na gruntach zakupionych już w 1930 r. przez ks. Wacława Kosińskiego, proboszcza parafii farnej w Radomiu. Biskup Materski, widząc dużą liczbę alumnów, którzy nie mieścili się już w starym, poklasztornym budynku seminaryjnym w Sandomierzu i byli rozproszeni po całym mieście, chciał, aby wszyscy adepci do kapłaństwa zamieszkiwali w jednym miejscu. W zaistniałej sytuacji podjął decyzję, by począwszy od roku akademickiego 1983/84 alumni ostatniego roku mieszkali w budynku Centrum Katechetycznego w Radomiu. Niestety, wielokrotnie ponawiane przez biskupa sandomiersko-radomskiego starania o zgodę na budowę nie dawały pozytywnych rezultatów. Formalnym petycjom towarzyszyła modlitwa o pozwolenie na budowę. Gdy ogłaszał II Diecezjalny Kongres Eucharystyczny, który diecezja przeżywała w 1987 r., bp Materski wyrażał nadzieję i zachęcał swych diecezjan: „W prostocie serca prośmy Boga, aby pomnikiem II Kongresu Eucharystycznego w Diecezji i w Polsce była łaska możności budowy Seminarium Duchownego w Radomiu”. Jeszcze w tym samym roku pasterz diecezji napisał w liście pasterskim przeznaczonym na 15 listopada: „Radujemy się ciągłym wzrostem powołań. Obecnie do kapłaństwa przygotowuje się 205 seminarzystów. Niepokoją jednak warunki, w których alumni muszą żyć, modlić się i kształcić. Wciąż nie mamy pozwolenia na budowę nowego seminarium. Klerycy mieszkają w 4 odrębnych budynkach zlokalizowanych w Sandomierzu i Radomiu”.

Upragniona decyzja

Po kilku latach starań wreszcie, w 1987 r., ówczesny dyrektor Wydziału do Spraw Wyznań dostarczył bp. Materskiemu podpisaną przez wojewodę radomskiego zgodę na budowę seminarium w Radomiu. Biskup sandomiersko-radomski 26 stycznia 1988 r. napisał do diecezjan: „Od sześciu lat informowałem o tym i zapraszałem, aby we wspólnej modlitwie wyprosić u Boga możność budowania nowego obiektu przeznaczonego na Seminarium Duchowne naszej Diecezji. Dziś z radością oznajmiam, że uzyskaliśmy pozwolenie na budowę Seminarium Duchownego”. Po przygotowaniu projektu budowlanego przystąpiono niezwłocznie do konkretnych działań, aby rozpocząć budowę. Już 1 stycznia 1988 r. bp Materski mianował dyrektorem budowy ks. Stanisława Pinderę, proboszcza parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Starachowicach. Prace postępowały bardzo szybko. Tym bardziej że Radom w 1991 r., podczas pielgrzymki do Polski, miał odwiedzić Jan Paweł II. Do 10 września 1988 r. zbudowano parter pierwszego skrzydła (tzw. I alumnat). W listopadzie rozpoczęto wykopy pod tzw. małą kaplicę i drugie skrzydło gmachu. W następnym zaś miesiącu zakończono budowę I alumnatu. Pierwsze miesiące następnego roku przyniosły wykończenie wnętrz tegoż skrzydła. Jednocześnie rozpoczynano wykopy pod kolejne części budynku. Na placu budowy 6 sierpnia 1989 r. bp Materski celebrował Mszę św. na rozpoczęcie pielgrzymki radomskiej na Jasną Górę. Pierwszymi mieszkańcami radomskiego seminarium byli ks. Wacław Depo – wicerektor Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Sandomiersko-Radomskiej i ks. Edward Poniewierski – ojciec duchowny seminarium. Zamieszkali oni w budującym się domu seminaryjnym już 13 września 1989 r. W liturgiczne święto Podwyższenia Krzyża Świętego, 14 września, przybyli natomiast do seminarium alumni roczników IV, V i VI. Inauguracja pierwszego roku akademickiego w seminarium odbyła się 21 września 1989 r. w auli im. ks. Antoniego Rewery. W tym też miesiącu rozpoczęto wykopy pod fronton przyszłego budynku. W roku następnym zaś, w miesiącach letnich, rozpoczęto wykopy pod Aulę Dużą (dziś im. św. Jana Pawła II). W nowym roku akademickim 1990/91, obok trzech wspomnianych już roczników alumnów, zamieszkał w Radomiu także I rocznik. Do chwili poświęcenia seminarium na budowie pracowało mniej więcej 40 tys. ludzi, którzy przybywali z parafii całej diecezji.

Wyjątkowy gość

Niebudzącym wątpliwości najważniejszym dniem w dziejach Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu był 4 czerwca 1991 r. Tego dnia Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał poświęcenia wzniesionego gmachu oraz odbyło się spotkanie z duchowieństwem i klerykami. W seminarium jest do dziś „Pokój Papieski” z papieskimi pamiątkami i darami dla wspólnoty seminaryjnej, wśród których są m.in. biała piuska, sutanna i buty czy chociażby fotel, ornat i kielich z celebry papieskiej na lotnisku. Przed seminarium ustawiony został 4 czerwca 2001 r. – z inicjatywy ówczesnego biskupa radomskiego Jana Chrapka – pomnik Jana Pawła II trzymającego wzniesiony kielich mszalny. Szaty papieskie są rozwiane, jak w dniu sprawowania Mszy św. na radomskim Sadkowie.

Opracowane na podstawie materiałów zamieszczonych na stronie Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu. Przygotował: ks. Wojciech Kania