W domu rekolekcyjnym w Rzepedzi odbyło się Forum Ewangelizacji, które prowadził ks. Krzysztof Kralka, pallotyn, moderator wspólnoty Przyjaciele Oblubieńca.
Wydarzenie miało miejsce w dniach 21-23 kwietnia. Była to pierwsza edycja takiego forum w archidiecezji przemyskiej. Wydarzenie było skierowane do kapłanów, moderatorów, liderów, animatorów wspólnot eklezjalnych oraz wszystkich, którym leży na sercu przyprowadzanie ludzi do Boga, szczególnie tych ze swoich środowisk i parafii, którzy chcą się stać apostołami dzisiejszych czasów, którzy nie boją się głosić łaskawości i miłosierdzia naszego Pana.
Nowa ewangelizacja
Tematem forum była ewangelizacja, która jest najważniejszym zadaniem Kościoła. Jak wskazał prowadzący ks. Krzysztof Kralka, ewangelizacja jest odnową Kościoła oraz niesieniem zbawienia, które pochodzi od Chrystusa. Zdaniem pallotyna, zadaniem Kościoła jest wyciąganie ludzi tonących w morzu grzechu do Chrystusa i wspólnoty Kościoła.
W trakcie konferencji ks. Kralka zaakcentował także znaczenie nowej ewangelizacji, która jawi się jako niezwykle istotna przestrzeń, w której głosi się Ewangelię ochrzczonym, którzy odeszli od Boga i wspólnoty Kościoła. – Obok misji ad gentes oraz całej duszpasterskiej działalności Kościoła wezwani jesteśmy, aby w ramach nowej ewangelizacji nieść Dobrą Nowinę o Zbawieniu tym, którzy są poza granicami Kościoła i nie ogarnia ich jego duszpasterska działalność – wyjaśnił kapłan.
Żywe doświadczenie
Reklama
W czasie forum uczestnicy poznali także profil ewangelizatora, tego, który jest posłany przez samego Chrystusa do głoszenia Ewangelii światu. – Ewangelizator to ktoś, kto wybiera Chrystusa w swoim życiu. To musi być decyzja, która rzutuje na codzienne życie ewangelizatora. Bez żywego doświadczenia zbawienia, doświadczenia Chrystusa, który żyje i działa dziś w Kościele, nie ma ewangelizacji – podkreślił ks. Kralka. – Fundamentem życia ewangelizatora jest intymna relacja z Chrystusem. Na tej kanwie ewangelizator uczy się słuchać Boga w słowie Bożym, a także przez wydarzenia, w których mówi Bóg – powiedział, wskazując na podstawę, na której ewangelizator buduje swoją zażyłość z Bogiem.
Owoce forum
– Forum pokazało nam bardzo namacalnie, że Bóg żyje. Podczas modlitwy namaszczenia Bożym Duchem 13 osób doznało wyraźnego działania Pana Boga. To było nam bardzo potrzebne, żebyśmy jako ewangelizatorzy mieli pewność, że stoi za nami Ktoś bardzo wielki. Nasza diecezja potrzebuje osób, które zaryzykują i pójdą do tych, którzy odeszli z Kościoła z różnych przyczyn. Nie chcemy tych ludzi pozostawić, dlatego formujemy się i zapraszamy kolejne osoby, aby włączyły się do naszej szkoły – powiedział ks. Mateusz Rutkowski, organizator wydarzenia i moderator Szkoły Nowej Ewangelizacji Archidiecezji Przemyskiej.
Obok konferencji w programie były także warsztaty ewangelizacji ulicznej oraz przygotowanie do rozmów ewangelizacyjnych. Uczestnicy wzięli też udział w modlitwach uwielbienia, uzdrowienia oraz posłania do ewangelizacji. W wydarzeniu uczestniczyło blisko 70 osób. Organizatorem forum była Szkoła Nowej Ewangelizacji Archidiecezji Przemyskiej.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout. W czasach napiętych terminarzy czy nadużywania social mediów, które trzymają nas w napięciu, a potem pozostawiają w stanie zbliżonym do stuporu lub depresji, to normalne. Bardzo potrzebujemy „świętego spokoju”. Nie zawsze jednak jest on ideałem ewangelicznym. Jeśli chcę zachować dobrostan, nie mogę odwracać głowy od ludzkiej krzywdy, która dzieje się na moich oczach. Nie wolno mi nie reagować, nawet wzburzeniem, gdy trzeba kogoś ostrzec przed niebezpieczeństwem, obronić przed agresorem czy zaangażować się w schwytanie złoczyńcy. Nie mogę wtedy powiedzieć: „to nie moja sprawa”, „od tego są inni”albo „co mnie to obchodzi”. To tchórzostwo. Tak rozumiany „święty spokój” jest nieprawością albo tolerancją zła. Jak mógłbym przymykać oko, gdyby ktoś popychał bliźniego na drogę upadku. Czy jest godziwe nieodezwanie się przy stole – dla zachowania pozytywnych wibracji – kiedy trzeba bronić ludzkiej i Bożej prawdy? Czy milczenie w sytuacji kpiny z dobra, altruizmu czy świętości jest godne chrześcijanina? Czy kumplowskie poklepywanie po ramieniu w imię „przyjaźni”, kiedy trzeba koledze zwrócić uwagę, upomnieć go lub nawet nim wstrząsnąć, uznamy za cnotę? Nawet kłótnia może być święta! Wszak istnieje święte wzburzenie. Jan Paweł II krzyczał do nas wniebogłosy, upominając się o świętość małżeństwa i rodziny oraz o ewangeliczne wychowanie potomstwa. Współczesna tresura, nakazująca tolerancję wszystkiego, wymaga sprzeciwu, czasem nawet konieczności narażenia się grupom uważającym się za wyrocznię. Jezus powiedział: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię (Łk 12, 49). To też Ewangelia. Myślę, że zdrowej niezgody na niecne postępki, zwłaszcza te wykonywane pod płaszczykiem „zbożnych” czynności czy „szczytnych celów”, uczy nas dzisiaj Mistrz z Nazaretu. Primum: zauważyć ten proces czający się we mnie. Secundum: być krytycznym wobec świata. W dzisiejszej Ewangelii Zbawiciel jest naprawdę zdenerwowany, widząc, co zrobiono z domem Jego Ojca. Nie używa gładkich słów i dyplomatycznych gestów. Zagrożona jest bowiem wielka wartość. Najważniejsza świątynia świata miała za cel ukazanie Oblicza Boga prawdziwego i przygotowanie do objawiania jeszcze wspanialszej świątyni, dosłownej obecności Boga wśród ludzi – Syna Bożego. Na skutek ludzkich kalkulacji stała się ona niemal jaskinią zbójców, po łacinie: spelunca latronum. Dlatego reakcja Syna Bożego musiała być aż tak radykalna. Jezusowy gest mówi: w tym miejscu absolutnie nie o to chodzi! „Świątynia to miejsce składania ofiar miłych Bogu. Pan Jezus złożył swojemu Przedwiecznemu Ojcu ofiarę miłości z samego siebie. Ta Jego miłość, w której wytrwał nawet w godzinie największej udręki, ogarnia nas wszystkich, poprzez kolejne pokolenia i każdego poszczególnie, kto się do Niego przybliża” (o. Jacek Salij). O to chodzi w autentycznym kulcie świątynnym.
Do troski o chrześcijańską wizję ludzkiej pracy zachęcił papież Polaków podczas nadzwyczajnej audiencji jubileuszowej. Brali w niej licznie udział uczestnicy Jubileuszu Świata Pracy.
Pozdrawiam serdecznie Polaków. Pielgrzymki świata pracy mają w Polsce długą tradycję. Ich inspiracją było nauczanie św. Jana Pawła II i jego Encyklika Laborem exercens oraz działalność bł. ks. Jerzego Popiełuszki, kapelana „Solidarności”. Powracajcie do tych źródeł, aby z nadzieją stawiać czoła „nowym rzeczom”, upominając się o chrześcijańską wizję ludzkiej pracy. Z serca wam błogosławię!
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
