Święty Ireneusz urodził się w Smyrnie w Azji Mniejszej, a swoją posługę realizował na Zachodzie w Galii. Zabrał głos w sprawie sporu wokół dnia obchodzenia Wielkanocy, który rozdzielił Wschód z Zachodem – dzięki jego interwencji jedność Kościoła została uratowana. Cechował się łagodnym usposobieniem, ale w kwestiach wiary był niewzruszony, ostro ganił każdego, kto próbował dokonać zmian w nauczaniu Chrystusa.
Żył w czasach wielkiego zamętu religijnego, gdy szerzone były herezje, godzące w prawdy wiary przekazywane przez Apostołów. Jako uczeń św. Polikarpa, który był uczniem św. Jana Ewangelisty, stał na straży depozytu wiary. Papież Benedykt XVI nazwał go nawet „mistrzem w zwalczaniu herezji”.
O życiu św. Ireneusza wiemy niewiele. Pewne jest, że w 177 r. był już biskupem Lyonu. Do naszych czasów przetrwało jego największe dzieło Przeciw herezjom, które jest świadectwem jego rozległej wiedzy teologicznej i głębokiej wiary. Zwalczał w nim wszystkie błędy heretyckie swoich czasów. Szczególnie wiele uwagi poświęcił gnostykom, punktując ich błędne doktryny. Drugie dzieło św. Ireneusza – Dowód prawdziwości nauki apostolskiej jest uważane za najstarszy katechizm nauki chrześcijańskiej. Święty zginął prawdopodobnie śmiercią męczeńską podczas prześladowań za panowania Septymiusza Sewera.
Św. Ireneusz, biskup i męczennik ur. ok. 140 r. zm. ok. 202 r.
Witraż przedstawiający św. Ireneusza autorstwa Luciena Bégule (1901), Kościół Świętego Ireneusza w Lyonie
Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, kardynał Marcello Semeraro zaproponował, aby Ojciec Święty ogłosił św. Ireneusza z Lyonu doktorem Kościoła – poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.
Papież przyjął na audiencji kard. Semeraro, który przedstawił mu pozytywną opinię sesji plenarnej kardynałów i biskupów – członków Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, dotyczącą nadania tytułu Doktora Kościoła Powszechnego św. Ireneuszowi, biskupowi Lyonu, który urodził się prawdopodobnie w Smyrnie (obecnie Turcja) między 130 a 140 rokiem, a zmarł w Lyonie (Francja) w 202 roku.
Św. Dominik z Silos to bardzo ciekawa i inspirująca postać. Był hiszpańskim mnichem, benedyktynem, opatem i reformatorem zakonu. Na świat przyszedł około 1000 r. w okolicy hiszpańskich Pirenejów.
Jego rodzice pochodzili z podupadłej rodziny szlacheckiej . Jako młody chłopiec opiekował się stadem owiec, które należało do jego ojca. W 1038 r. wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru San Millan de la Cogolla w Logroño. Kiedy otrzymał święcenia kapłańskie, opuścił klasztor i zamieszkał jako pustelnik w grocie w górach Sierra de Cameros. Po powrocie został mistrzem nowicjatu. Około roku 1030 został przeorem w San Millan de Cogolla.. Opuścił i ten klasztor, wydawało mu się bowiem, że zakonnicy mają tu za wiele wygód. Udał się do klasztoru św. Sebastiana w Silos. Niedługo potem popadł w konflikt z królem Nawarry Garcią III i udał się do Kastylii, gdzie król Ferdynand I Wielki mianował go opatem klasztoru św. Sebastiana w Silos.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
