Kurdybanek wiosną płoży się na polach, rośnie w lasach i pod krzewami, a kiedy kwitnie, ma drobne fioletowe kwiatki. Po zerwaniu wydziela specyficzny aromat. Zazwyczaj myślimy, że to niepotrzebny chwast, i bezmyślnie depczemy po nim, nie zdając sobie sprawy, że to darmowy lek, dany nam przez Stwórcę na nękające nas choroby cywilizacyjne.

Ziele kurdybanka w przeszłości było uważane za panaceum na wszystkie choroby. Święta Hildegarda z Bingen (1098-1179) polecała go jako środek na płuca. Również nasi przodkowie używali go zarówno jako przyprawę do rosołu lub innych zup, jak i stosowali jako lekarstwo. Niestety, ta praktyka zanikła. Na szczęście coraz częściej docenia się tę roślinę. Walory smakowe i odżywcze kurdybanka coraz częściej zaczynają wykorzystywać renomowani kucharze, którzy górne części ziela dodają do sałatek albo kwiatami tej rośliny ozdabiają swoje wykwintne dania. Oprócz walorów smakowych roślina ta ma wiele właściwości leczniczych. Stosowana jest w postaci naparu, który winny pić osoby zmagające się z chorobami: wątroby, trzustki, nerek, żołądka, płuc, serca, skóry, o słabej odporności i złej przemianie materii. Kurdybanek usuwa z organizmu szkodliwe produkty. Zaleca się go także osobom wyczerpanym i rekonwalescentom.

Warto wspomnieć, że nasi przodkowie pili napar z ziela kurdybanka przy przewlekłych nieżytach dróg oddechowych, astmie oraz przy wszelkiego rodzaju kaszlach. Napar ułatwia odkrztuszanie zalegającej wydzieliny ropnej i śluzowej z dróg oddechowych. Rozszerza oskrzela, ułatwiając oddychanie.

Teraz, kiedy kurdybanek kwitnie, możemy przygotować napar z jego świeżych zmielonych liści. W tym celu zalewamy kilka świeżo zerwanych zmielonych liści jedną filiżanką wrzącej wody i pozostawiamy do zaparzenia na 15 min pod przykryciem. Przecedzony napar pijemy – gorący – dwa razy w ciągu dnia.

Ziele kurdybanka, szczególnie kiedy kwitnie, możemy zebrać i ususzyć na zimę. Najwięcej właściwości leczniczych ma to rosnące w miejscach nasłonecznionych. Aby ich nie utracić, trzeba ziele jak najszybciej ususzyć (uwaga: temperatura suszenia nie powinna przekraczać 40oC) i przechowywać w szczelnych słojach.