Wyższe Seminarium Duchowne w Elblągu erygował 1 października 1992 r. bp Andrzej Śliwiński, pierwszy ordynariusz utworzonej w 1992 r. diecezji elbląskiej. Trudne warunki lokalowe sprawiły, że pierwszy rok akademicki alumni spędzili jeszcze w seminarium warmińskim - „Hosianum”. Rok następny - 1993/94, po przeprowadzeniu niezbędnych prac remontowych w budynkach otrzymanych przy obecnej ul. Bożego Ciała, rozpoczęto już we własnej siedzibie. 18 czerwca 1993 r. Pasterz diecezji powołał na stanowisko rektora ks. Stefana Ewertowskiego, ojcem duchownym został ks. Kazimierz Pączkowski. Chociaż początki były bardzo trudne, dawały już wiele satysfakcji. Trzeba było tworzyć od podstaw nie tylko materialne zaplecze, lecz także adaptowane mury wypełniać duchem wiary i modlitwy, dbając o to, aby pierwsza wyższa uczelnia w Elblągu wrastała w strukturę miasta, zjednywała środowisko, dawała świadectwo wiary i społecznego zaangażowania. Drogowskazem dla młodego elbląskiego Kościoła i jego pasterzy stały się słowa Jana Pawła II skierowane do zebranych w Elblągu na spotkaniu 6 czerwca 1999 r.: „Trzeba, byście na solidnym fundamencie wiary i życia religijnego budowali przyszłość tej ziemi i Kościoła elbląskiego”.
W ciągu minionych 15 lat mury seminarium opuściło 120 kapłanów sprawujących obecnie posługę w większości diecezjalnych parafii, a także na misjach w wielu krajach nie tylko Europy. Obecnie to jedno z najmniejszych w Polsce diecezjalnych seminariów liczy 50 kleryków, a jego wykładowcami są księża profesorowie z Elbląga, Olsztyna i Gdańska. Rok 2007 zaowocował wyświęceniem 5 neoprezbiterów i 6 diakonów. Według obecnego rektora seminarium - ks. Grzegorza Puchalskiego, prognozy na rok następny są podobne. W październiku br. studia rozpoczyna ok. 10 kleryków. Swoistą kuźnią powołań jest liczące 12 tys. miasteczko Sztum, z którego na przestrzeni ostatnich lat do elbląskiego seminarium trafiło 8 kleryków.
Wierni tej diecezji na czele ze swoimi pasterzami - biskupem elbląskim Janem Styrną i jego biskupem pomocniczym Józefem Wysockim modlą się nieustannie o budowanie świadomości powołaniowej we wszystkich parafiach. Organizowane są spotkania ministrantów i lektorów, rekolekcje powołaniowe, spotkania w szkołach i uświadamianie młodym ludziom, że powołanie do kapłaństwa zawsze jest odpowiedzią na Boże wezwanie. Warto dodać, że zarówno władze samorządowe, jak i społeczeństwo Elbląga odnoszą się do przyszłych kapłanów z wielką sympatią.
Uczelnia w sposób widoczny wpisuje się w życie miasta, organizując konferencje naukowe, włączając się w życie kulturalne i społeczne. Klerycy WSD pełnią posługę w hospicjum, są zapraszani do szkół, współpracują z harcerzami, biorą udział w akcjach charytatywnych, organizują coroczną Drogę Krzyżową ulicami miasta. Są widoczni wszędzie tam, gdzie Bóg działa poprzez człowieka, i dają świadectwo wiary, miłości i miłosierdzia.
Specyficzny rytm seminaryjnego życia nie wyłącza kleryków z codziennych problemów kraju i regionu. W seminaryjnym wychowaniu pamięta się także o kondycji fizycznej przyszłych kapłanów. Oprócz programowych godzin WF, dużą wagę przywiązuje się do prężnie działającego Kleryckiego Koła Sportowego. Klerycy organizują m.in. halowe turnieje piłki nożnej z udziałem sąsiednich seminariów, uczestniczą w Mistrzostwach Polski WSD - dzięki uprzejmości jednostki wojskowej korzystają z hali sportowej. Uczelnia posiada własne boisko do piłki nożnej i siatkowej. O roli sportu w zagospodarowaniu wolnego czasu wie doskonale ks. rektor Puchalski. Sam będąc miłośnikiem siatkówki, stara się zachęcać do uprawiania sportu swoich podopiecznych. Miejscem często odwiedzanym przez kleryków jest także licząca ok. 39 tys. woluminów biblioteka i czytelnia, udostępniona także dla osób spoza uczelni.
Goszcząc kilkakrotnie w murach elbląskiego seminarium, podziwiam nieustanny dynamiczny rozwój tej placówki - zarówno materialny, w postaci remontowanych budynków i piękniejącego otoczenia, jak i duchowy, wyczuwany na każdym kroku. Studenci doskonale rozumieją, że seminarium duchowne to nie tylko miejsce, ale przede wszystkim czas ofiarowany im przez Boga do wnikliwego rozważania swego powołania i uświęcenia się na drodze jego realizacji.