Brat Franciszek urodził się w 1966 r. w Starachowicach. Do zgromadzenia wstąpił w 1986 r. Profesję wieczystą złożył w 1995 r. Jest magistrem teologii. Urząd brata starszego pełnił już w latach 2003-2015 i następnie w latach 2019-2023. Był także radnym generalnym, sekretarzem i formatorem.

Podczas obradującej kapituły dokonano też wyboru radnych generalnych, którymi zostali: pierwszy radny (asystent generalny) - br. Paweł Tomasz Flis (asystent generalny), br. Albert Piotr Koczaj, br. Tomasz Wojciech Pączek, br. Jan Krzysztof Januś oraz br. Hieronim Jerzy Moroz.

Zgromadzenie Braci Albertynów zwołuje kapitułę generalną co cztery lata. Jej celem jest podsumowanie dzieł pełnionych w tym czasie, a także wytyczenie perspektyw na przyszłość.

Kapituła obraduje od wtorku w Domu Macierzystym Zgromadzenia, który mieści się w historycznej ogrzewalni św. Brata Alberta, w miejscu jego posługi i śmierci.

Zgromadzenie Braci Albertynów prowadzi siedem domów: pięć w Polsce i dwa w Ukrainie. Poza tym jest jeszcze dom dla niepełnosprawnych intelektualnie, zarządzany przez braci, ale kierownikiem jest osoba świecka. Są to placówki dla bezdomnych mężczyzn (noclegownia, przytulisko i mieszkania chronione dla wychodzących z bezdomności), domy pomocy społecznej dla niepełnosprawnych umysłowo i fizycznie oraz kuchnie dla ubogich.

Jako początek posługi świętego Brata Alberta przyjmuje się dzień 25 sierpnia 1887 r., bowiem w tym dniu Adam Chmielowski, powstaniec z 1863 r., artysta malarz i działacz społeczny, przywdział habit trzeciego zakonu św. Franciszka z Asyżu i zamieszkał w tzw. ogrzewalni - w miejscu schronienia "materialnej i moralnej nędzy bezdomnych Krakowa, aby poprzez bezpośrednią styczność z nimi poznać ich potrzeby i wpłynąć dodatnio przykładem uczciwego życia i pracowitości". Poprzez takie apostolstwo przemienił "ogrzewalnię" w "przytulisko" dla Chrystusa, którego polecał upatrywać swym przyszłym braciom zakonnym w każdym człowieku.

Rok później Brat Albert złożył śluby tercjarskie i tę datę uważa się za początek Zgromadzenia Braci, od jego imienia zwanych albertynami.

Po śmierci założyciela wspólnota albertyńska otrzymała w roku 1928 własne Konstytucje i Regułę św. Franciszka z Asyżu oraz agregację do Zakonu Ojców Franciszkanów Konwentualnych. Uformowała się jako Trzeci Zakon Regularny św. Franciszka Braci Posługujących Ubogim.