Wśród świętych Kościoła katolickiego, którym przypisywano ten dar znajdziemy m.in. św. Ojca Pio, św. Faustynę, św. Antoniego Padewskiego czy św. Jana Bosko.
Bilokacja to w skrócie zdolność do znajdowania się w dwóch miejscach jednocześnie. Czym jest dokładniej i jak przebiega? Wyjaśnimy to na przykładzie Natuzzy Evolo – włoskiej mistyczki.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Oddajmy głos prof. Valeriemu Marinelli – jest to naukowiec, fizyk, który badał przypadek Natuzzy. W rozmowie z Włodzimierzem Rędziochem, watykańskim korespondentem Niedzieli opowiedział o swoich odkryciach.
„Byłem bardzo zaciekawiony zjawiskiem bilokacji, które nigdy nie zostało potwierdzone naukowo. Należało skontrolować w momencie bilokacji osobę, która „przemieszcza się” i osobę, której mistyczka w bilokacji składa wizytę. Zaprosiłem kilku kolegów z Uniwersytetu, aby sfilmowali to zjawisko kamerami. Ale kiedy rozmawiałem o tym eksperymencie z Natuzzą, powiedziała mi, że te zjawiska nie zależą od niej – mają miejsce tylko z woli Bożej.
Nie mogąc zrobić eksperymentu z bilokacją, poprosiłem Natuzzę o kontakty z osobami, które ją znały. Zacząłem więc podróżować po Kalabrii i nie tylko, aby spotkać ludzi i zebrać ich świadectwa - przeprowadziłem kilkaset wywiadów. I tak powstała moja pierwsza książka, która opowiada o jego życiu od urodzenia do 1980 r.
Reklama
Odkryłem, że mistyczne dary Natuzzy, takie jak bilokacja i spotkania z duszami zmarłych, były autentyczne, ponieważ często miała na nie niezbite dowody: Nawet jeśli nie można ich było zbadać metodą naukową, na pewno były mocnymi argumentami za istnieniem Boga. Ale odkryłem też, że Natuzza ma wielki charyzmat pocieszania - zapewniała ludzi, że jeśli Bóg zechce, każdy problem da się rozwiązać. Dzięki swojej prostocie, pokorze i miłosierdziu wiedziała, jak wzmocnić lub rozbudzić wiarę ludzi, a jej mistyczne dary, w tym bilokacja, służyły właśnie temu celowi.
Reklama
Przebadałem co najmniej 500 przypadków bilokacji Natuzzy, chociaż w mojej książce – ze względu na wymagania wydawnicze - opisuję tylko 300 z nich. Bilokacja odbywała się w różny sposób: z widocznym pojawieniem się Natuzzy, bez pojawienia się jej, ale ze słyszeniem głosów lub dźwięków, z odczuwaniem dotyku na ciele lub odczuwaniem niezwykłych zapachów niewiadomego pochodzenia, z tworzeniem się węzłów w koronach różańca lub przemieszczaniem się przedmiotów.
Natuzza wyjawiła, że w bilokacji przemieszcza się w towarzystwie aniołów i dusz zmarłych, które zabierały ją na jakieś miejsce i sugerowały, co należy zrobić. Ale zdarzały się również przypadki bilokacji z transportem przedmiotów, to znaczy Natuzza była w stanie przenosić przedmioty z jednego miejsca na drugie. Odnotowałem też wiele przypadków, w których Natuzza, krwawiąca stygmatyczka, pozostawiła w odwiedzanym miejscu ślady krwi i hemografie (napisy, obrazy tworzone za pomocą krwi).
Natuzza w bilokacji była w stanie dotrzeć do ludzi znajdujących się nawet bardzo daleko - odległość nie miała znaczenia. Istnieją udokumentowane bilokacje również w Stanach Zjednoczonych, Puerto Rico i Australii.
Natuzza pojawiała się ludziom i przemawiała do nich w chwilach, gdy przeżywali trudności różnego rodzaju lub gdy byli chorzy; była w stanie ich pocieszyć. Bilokacja zawsze miała konkretny cel, często natury duchowej, ale czasami także „materialnej”, jak np. uzdrowienie z choroby lub zapobieżenie poważnemu niebezpieczeństwu.
Przede wszystkim Natuzza powtarzała, że bilokacja nie następowała z jej własnej woli. W takich chwilach natychmiast pojawiała się w innym miejscu, jakby miała podwójne ciało - wiedziała, że jest w Paravati, ale jednocześnie znajdowała się w innym otoczeniu, w którym miała zdolność przestawiania przedmiotów, rozmawiania z ludźmi i wykonywania różnorodnych akcji, które sugerowały jej anioły lub dusze zmarłych.
Mówiła, że te przemieszczania się miały miejsce w świecie duchowym. Ci, którzy w takich momentach przebywali z nią w domu, w Paravati, zauważali, że jej spojrzenie stawało się jakby nieobecne. Kiedy dzieci widziały ją w takim stanie „rozproszenia”, mówiły: „Mamusia podróżuje”. Ale gdy próbowały się coś dowiedzieć na ten temat, mama Natuzza uśmiechała się tylko i nic im nie mówiła.”
